Hari Sinkler Luis (1885‒1951), američki je nobelovac, jedan od najznačajnijih pripadnika takozvane izgubljene generacije. Napisao je više od 20 romana, oko 70 kratkih priča, nekoliko drama i zbirki poezije, a okušao se i kao filmski scenarista.
Nakon završenih studija na Jejlu, radio je kao novinar i urednik u brojnim časopisima. Svoj prvi roman, pod nazivom Hike and the Aeroplane, objavio je 1912, a popularnost je stekao delom Glavna ulica (1920). Nakon romana Bebit (1922), napisao je roman Martin Arousmit (1925), za koji je nagrađen Pulicerovom nagradom, koju je odbio da primi. Potom su usledila dela Elmer Gantri (1927), Čovek koji je poznavao Kulidža (1928) i Dodsvort (1929). Prvi američki pisac koji je dobio Nobelovu nagradu za književnost postao je 1930. godine.
Tridesetih godina XX veka Sinkler Luis postaje jedan od najpopularnijih autora ne samo u svojoj domovini već i u Evropi. Među njegovim romanima iz tog perioda ističu se Ana Vikers (1933), Umetničko delo (1934), kao i To je ovde nemoguće (1935), koji se može bez dileme označiti kao začetnik političkog distopijskog žanra. Nakon Drugog svetskog rata napisao je nekoliko romana: Cass Timberlane (1945), Kraljevska krv (1947) i God-Seeker (1949). Roman Svet tako širok objavljen je posthumno, 1951. godine.
Luisov književni stil odlikuje pronicljiva i satirična kritika provincijalnog života američke srednje klase, malograđanskih vrednosti i konformizma. Njegova slobodoumnost, odbrana demokratskih načela i političkih sloboda, feminizam i antirasizam, otvoreni ateizam i antifašizam, često su izazivali protivrečne reakcije javnosti.
Umro je u Rimu, u šezdeset petoj godini, od posledica uznapredovalog alkoholizma.