Seneka ( Lucius Annaeus Seneca), Mlađi, otprilike 4.do 65. godine n.e., rodom iz Kordobe, sin Seneke Starijeg, državnik u Rimu; car Klaudije ga je prognao na ostrvo Korziku(41-49); postao je vaspitač mladog Nerona i u toku prve polovine njegove vladavine njegov savetnik i stvarni upravljač državnim poslovima. Kasnije je bivao sve više zapostavljen i, najzad, zbog tobožnjeg učestvovanja u zaveri protiv Nerona, primoran da izvrši samoubistvo. Njegova dela su: 10 tragedija napisanih kao drame za čitanje, od kojih devet prema grčkim mitovima ( između ostalih Tijest, Egip, Fedra; Herkul Etejski je svakako apokrifan); deseta tragedija, Octavia praetexta ( u čiju se autentičnost bez razloga sumnja), prva je sačuvana preteksta ( fabula praetexta─ komad sa nacionalnim rimskim sadržajem); drama priča o Neronovom odbacivanju carice Oktavije; satira Pretvaranje u tikvu( Apocolocynthosis), na račun upravo ubijenog cara Klaudija, pisana je u stilu menipejske satire; Dialogi su rasprava o pojedinim temama iz etike ( o gnevu, duševnom spokojstvu, sreći i sl.); sačuvana je rasprava o blagosti (clementia, upravljena svakako Neronu) i o dobročinstvima; Prirodnjačka istraživanja ( Naturales quastiones), koja su do kasnog srednjeg veka služila kao udžbenik, predstavljaju značajno delo u kulturnoistorijskom pogledu; 124 moralno-filozofska pisma upućena prijatelju Luciliju, napisana u nameri da budu objavljena, najuspelije su i najefikasnije Senekino delo, u kome se najviše raspravlja o svakidašnjim problemima u poentiranom obliku. Seneka se nalazi na tlu stoiče filozofije. U njegovom stilu ogleda se težnja za efikasnim antitezama i veoma ritmizovanim delovima rečenice, što je odgovaralo modi ranog carstva.