Mnogi su pisali o učenjima, spisima i poeziji Svete Tereze Avilske. Umetnicima je bila inspiracija, vernicima jedan od stubova religiozne misli, onima koji sumnjaju pomagala je da nađu unutrašnji put molitve i bliskosti u ljubavi prema Hristu. Njeni život i delo postali su temelj reformisanog karmelićanskog reda, manastirskog i monaškog života.
Sveta Tereza Avilska, jedna od najznačajnijih svetiteljki zapadnog hrišćanstva, svojim delima upisala se u vrh španske i evropske književnosti. Studija pred vama otkriva njenu „misiju” na našim prostorima između dva rata. Kroz duh i glas Tereze Avilske, Dragan Bošković osvetljava i estetike i poetike naših pisaca. Dučić, Crnjanski, Andrić, Isidora, Desanka, samo su neka od imena koja, svojim tekstovima ucrtana na trodelnoj studijskoj mapi, svedoče o prisustvu Tereze kao svetiteljke, mističarke, pesnikinje i žene. Ona je znak koji povezuje i ističe razlike među njima.
Prisustvo ili naznaka (ponekad i odsustvo) njenog glasa, za Dragana Boškovića jesu izazov otkrivanja religioznih, metafizičkih pitanja, „lirskih tajni” promišljanja i proučavanja spiritualne filozofije, kao i promena u književnosti modernizma. Takvim otvaranjem poetičkog prostora kroz figuru Svete Tereze, autor svedoči o susretima naše književnosti sa zapadnohrišćanskom tradicijom, susretima koji šire horizonte srpske kulture. A „(geo)kulturno mapiranje”, da citiramo samog autora „i to kao potvrda sopstvenog nacionalnog i duhovnog identiteta, izvedeno je i posredstvom zapadnohrišćanskih svetitelјa”.