Mehmedalija Meša Selimović je rođen u Tuzli 1910. Nakon završenih
studija na Filozofskom fakultetu u Beogradu, do početka Drugog svetskog
rata, radio je kao profesor gimnazije u rodnom gradu. Zatvoren 1942, a
1943. g. nasao se na slobodnoj teritoriji. Učestvovao je do kraja rata u
borbi protiv okupatora.
Posle rata je jedno vreme radio kao univerzietski nastavnik u
Sarajevu. Potom obavlja niz visokih dužnosti u kulturi (bio je direktor
Bosna-filma, direktor Narodnog pozorišta i, konačno, glavni i odgovorni
urednik u izdavačkom preduzeću “Svjetlost” u Sarajevu).
Zbog prigušenog sukoba s tadašnjim političkim rukovodstvom u
Bih-manifestovanog pojedinačnim gestovima, izjavama i natpisima-napušta
Sarajevo i prelazi u Beograd. Nastavlja sa objavljivanjem svojih dela.
Bio je prozaist raznovrsne tematske i žanrovske orijentacije. Počeo
je sa književnim radom relativno kasno, prozom sa ratnom tematikom, da bi
potom svoj literarni rad usredsredio na refleksiju i univerzalne teme:
čovek, njegova egzistencija i sudbina.
Njegov književni opus obuhvata pripovetke: “Prva četa” (1950), “Tuđa
zemlja” (1957); romane: “Tišine” (1961), “Magla i mjesečina” (1965), “Derviš i smrt” (1966),
“Tvrđava” (1970), “Ostrvo” (1974); studije i eseje: “Za i protiv Vuka”
(1967), “Eseji i ogledi” (1966). Njegov autobiografski spis “Sjećanja”
(1957) govori o piščevom životu, književnom radu i nekim književnim i
kulturnim događajima i ličnostima.
Puni uspeh postigao je romanom “Derviš i smrt” (1966). Ovaj roman je
osvojio sve značajnije domaće književne nagrade. Sledi, takođe, značajan
roman “Tvrđava” (1970). Ova dela prevode se i objavljuju i u drugim
zemljama.
Selimović je umro u Beogradu, 1982. g.