Idit Vorton je američka književnica, dobitnica Pulicerove nagrade za roman Doba nevinosti iz 1921. Tri puta je bila nominovana za Nobelovu nagradu za književnost. Iako je tek sa četrdeset godina objavila prvi roman, bila je veoma plodna spisateljica. Pored romana, pisala je kratke priče, poeziju, kritike, memoare, knjige o dizajnu i putovanjima. Najčešća tema njenog književnog stvaralaštva bila je američko visoko društvo kojem je i sama pripadala.
Rođena u istaknutoj njujorškoj porodici, oblikovala je modni ukus tadašnje javnosti. Ipak je nailazila na osude zbog boemskog života koji je vodila, razvoda i potonje ljubavne afere.Prezir prema američkom životu i moralu iskazala je u svojim delima ( prvenstveno u Kući veselja, 1905.) i kasnijim preseljenjem u Evropu, u Pariz, gde je napisala Doba nevinosti (1920.), gde je umrla. Zapravo, nakon Prvog svetskog rata, u Ameriku se vratila samo jednom, da primi počasni doktorat na Jejlu 1923. U Parizu je okupljala francusku avangardu Valerija, Žida, Moroa, Rodena, Koktoa posećivali su je i Teodor i Elenor Ruzvelt, Rilke, kao i Henri Džejms sa kojim je postala blizak prijatelj. Vortonova i Džejms vodili su intenzivnu prepisku. Oboje u svojim romanima prikazuju razlike i vrednosti u životu i moralu između evropskog i američkog društva.
Godine 1993. Martin Skorseze je snimio filmsku adaptaciju romana Doba nevinosti, sa Danijel Dej Luisom, Mišel Fajfer i Vinonom Rajder u glavnim ulogama. Film je ovenčan brojnim nagradama i priznanjima .