Posle „upisnih pandura” iz 1825. godine i „soldata” iz 1827, koje je predstavljao kao policijske snage za održavanje unutrašnjeg reda, knez Miloš Obrenović dolazi na ideju da oformi posebne vojne jedinice po ugledu na rusku gardu.
Ovo je bogato ilistrovana priča o njihovom nastanku.
Ne postoji veliki događaj u istoriji Srbije u kojem garda nije imala važnu ulogu: od posete kneza Mihaila Obrenovića Carigradu 1867. godine, venčanja kralja Aleksandra Prvog Obrenovića, Majskog prevrata 1903, do krunisanja kralja Petra Prvog Karađorđevića, prelaska preko Albanije 1915, sahrane kralja Petra Prvog 1921, proslave desetogodišnjice proboja Solunskog fronta 1928. i ispraćaja posmrtnih ostataka kralja Aleksandra Prvog 1934. Podsećanja na te važne istorijske trenutke u životu Srbije potkrepljena su retkim likovnim dokumentima i fotografijama, koji čuvaju od zaborava prošlost srpskog naroda i srpske države. Na živopisnim fotografijama i reprodukcijama otkrivamo jedan drugačiji, raskošan svet gardijskih parada, vojnih manevara, dvorskih proslava i balova, pukovskih slava i marševa i, naravno, uvek povezane s tim događajima, izuzetno dekorativne uniforme sa perjanicama, zlatnim gajtanima i blistavim sabljama.
Iscrpnim hronološkim pregledom istorije garde, upotpunjenim detaljima iz svakodnevnog pukovskog života i anegdotama o gardistima koje su istorijski događaji ovenčali slavom, autori su nam predstavili Srpsku gardu pre svega kao autentičan izraz srpske monarhističke tradicije i pouzdanog nosioca vojnih i moralnih vrednosti srpske države.
Gardijske jedinice oduvek su osnovni stub odbrane vlasti i vladajućeg poretka. Tokom vekova, lična, telesna straža vladaoca predstavljala je najodaniji deo i poslednju zaštitu suverena. Pripadnici garde biraju se veoma pažljivo jer se od njih očekuje da budu kadri da izvršavaju najodgovornije zadatke i suočavaju se s najvećim opasnostima.