Srbska država na Helmskom poluostrvu je postojala, bez prekida, više od 700 godina na prostorima koje u ovoj studiji nazivamo Ilirskom Srbijom. Ona je nasledila državno pravo od Zapadnog Rimskog carstva, njen osnivač Markelin je bio zvanično imperator, i od samih početaka je priznata od Istočnog Rimskog (Romejskog) carstva, da bi to pravo predala modernijoj srednjovekovnoj državi dinastije Nemanjića. Prestonica Ilirske Srbije je od antičkih vremena bila Skadar ...
Srbska država u Ilirskoj Srbiji nije opisana samo u „Letopisu popa Dukljanina“ i njegovoj latinskoj verziji, pretočenoj u „Kraljevstvo Slovena“ Mavra Orbinija, kako bi se stekao utisak na osnovu pisanja modernih srbskih istoričara. Ako bi se pročitale studije nekih drugih srbskih istoričara od pre jednog veka, uočilo bi se prilično neslaganje u hronologiji i genealogiji vladara. To je uglavnom posledica pokušaja da se drevni rodoslovi i hronologija uskladi sa navodima spisa „O upravljanju Carstvom“, koji je pripisan vizantijskom caru Konstantinu VII Porfirogenitu iz X veka.
Odnos srbskih istoričara prema poreklu i drevnoj, pa čak i novijoj istoriji svoga naroda, ničim se ne može pravdati. Novija srbska istorija (tokom poslednja dva veka) obeležena je ustancima i ratovima za slobodu i opstanak srbskog naroda i srbske države. Nikakvi istorijski procesi, svetski trendovi među velikim silama, ekonomske krize, ideologije i sl. ne mogu biti opravdanje za vrhunske srbske intelektualce i među njima naročito istoričare, da izgrade svoj neozbiljan odnos prema sopstvenoj istoriji, da prihvate najočiglednije grube falsifikate, pa čak i da se „stvaralački ističu“ u sprovođenju tuđe politike na štetu svoga naroda.
Uz knjigu se dobija i Longmanova karta Evrope iz 814. godine.