Poema o Svetom Vasiliju Ostroškom
Početkom XVII veka, stoleća koje će u srpskim zemljama ostati zabeleženo po neviđenim zulumima turskog okupatora i lokalnih poturica, u Mrkonjićima ponad hercegovačkog Popova polja rađa se dečak koji će, kao paroh, monah, vladika i podvižnik, na sebe preuzeti nevolju pravoslavnog i ne samo pravoslavnog srpskog naroda, kod Gospoda se moliti za spas njegovih zemnih tela i njegovih besmrtnih duša. U toj plemenitoj borbi, prestaviće se Gospodu i posvetiti. Oganj i kelija je knjiga o Svetom Vasiliju Ostroškom, o keliji u kojoj se sjedinio sa Svevišnjim i o čudima koja je, kao Božija produžena ruka, činio za života, a koja će, od njegovog Vaznesenja, pa do kraja sveta, nastaviti da čine Svečeve netaknute mošti.
„Oganj i kelija Vladimira Kecmanovića navodi na pomisao da je srpska poezija bolja što su vremena gora. Ova poema, kao forma neograničenog značenja, možda je roman, možda spev, možda nešto treće, ali siguran sam da je jedno od čuda Ostroškog čudotvorca.“
– Matija Bećković
„Vladimir Kecmanović snažnim stihom u kome se dozivaju epski ton vijekova i poetska intuicija XXI v. provodi kroz put Stojana Jovanovića do Svetog Vasilija Ostroškog. Taj put može biti pojmljen i kao hod od kamenite divljine naše duše ka božanskoj uzvišenosti koja i dalje živi u ostroškom kamenu, u moštima, u tijelu, u čovjeku, u ovom narodu. Svaka od slika prošlosti, uzeta iz života Svetog Vasilija, ujedno je slika našeg postojanja danas, pa nas Kecmanović podsjeća na Svetog Vasilija Ostroškog kao čovjeka u kome se kao ponornica pojavila božanska pomoć u zla vremena.“
– protojerej-stavrofor dr Darko Ristov Đogo
„’Budalama kad bi vjerovali, poete su pokoljenje ludo’, kaže Njegoš. Dragi Kecmanoviću, dobro došao u novo pokolenje.“
– Hadži Petar Božović