Nagrada Giler 2016.
Governor General's Literary Award 2016, najznačajnije kanadsko književno priznanje
Uži izbor za Bukerovu nagradu 2016.
U ovom romanu Madlen Tijen vešto prepliće priče, muziku i matematiku kako bi isprela porodičnu istoriju dve generacije – prve, koja je 60-ih godina prošlog veka bila žrtva Velike proleterske kulturne revolucije Mao Cedunga i masovnih čistki širom zemlje, i druge, koja se nastanila u Kanadi, daleko od nemira. U Vankuveru će Mari i njena majka ugostiti Aj-Ming, studentkinju koja je zbog prodemokratskih demonstracija na Tjenanmenu 1989. Morala da pobegne iz Kine. Kroz odnos ove dve mlade devojke, čiji se putevi ukrštaju a porodične istorije prepliću, čitalac zajedno sa junakinjama sklapa deliće mozaika i rasvetljava misteriozne sudbine Đang Kaja, Marinog oca i talentovanog pijaniste, i Vrapca, Aj-Minginog oca i stidljivog ali briljantnog kompozitora.
Kombinujući poetično i politično, humoristično i sofisticirano, individualno, kolektivno i univerzalno, autorka je napisala izvanredan roman, kompleksan i melodičan poput Bahovih sonata, koji predstavlja svojevrsno promišljanje terora totalitarističkog režima, nesalomivosti ljudskog duha i snage prošlosti. Nemoj reći da nemamo ništa najbolja je knjiga godine po izboru Njujork tajmsa 2016, a istovremeno je osvojila i najprestižnije kanadske književne nagrade.
Prevod sa engleskog: Vesna Stojković
„Proza Madlen Tijen nalik je na simfoniju; motivi se ponavljaju i prepleću, i svoj krešendo nalaze u događajima iz 1989. Jezik i muzika postaju sredstvo kojim se nadvladava ideologija. Hrabar i dubok, ovaj roman svedoči o razdoblju čija se prava istorija još uvek osporava.” – Observer
„U središtu ove ambiciozne sage o totalitarnoj Kini stoje muzika i muzičari progonjeni tokom Maove kulturne revolucije… razdoblja u kojem se klasična muzika morala dešavati u tajnosti, kao zabranjena ljubav.” – Sunday Times
„Veličanstvena meditacija o jeziku i sećanju koja se proteže kroz pola veka kineske istorije.” – Guardian
„Nemoj reći da nemamo ništa postavlja neka od bezvremenih književnih pitanja: koga volimo i kako nas ljubav prema umetnosti, drugima i sebi samima održava živima, kao pojedince i kao zajednicu, pred pretnjom genocida. Predivan omaž muzici i ljudskom duhu.” – iz obrazloženja žirija Nagrade Giler
„Zavodljivo... Velika saga koja se odmotava kao svila... Virtuozno.” – The New York Times