Baruh de Spinoza (1632 – 1677) je bio holandski filozof, jevrejskog porekla. Glavna polјa interesovanja su mu bila metafizika, epistemologija,psihologija, etika, politička teorija i filozofija religije.
Nјegovo učenje se često poistovećuje sa panteizmom. Smatra se da je bio jedna od najznačajnih figura racionalizma XVII vijeka.
Spinoza se rodio u Amsterdamu, u jevrejskoj porodici, koja se doselila iz Portugala. Odrastao u jevrejskoj zajednici i od najranijih godina bio je drugačiji od vršnjaka i veoma posvećen izučavanju Biblije, Talmuda i srednjovekovne filozofije. Otac ga je poslao u školu za rabina, jer je to velika čast za svaku jevrejsku porodicu. U školi se mladi Baruh isticao lakoćom pamćenja i proniclјivim pitanjima koja je postavlјao poštovanim rabinima. Između 1652. i 1656. godine studira kartezijansku filozofiju u školi Fransis van Emdem. U 22. godini života je promijenio svoje jevrejsko ime Baruh u latinsko Benedikto. Tokom studija filozofije je razvio heterodoksne koncepcije o prirodi božanskog, napuštajući tradicionalna gledišta judaizma. Jevrejske starešine ga prvo mole, a potom mu naređuju da se tih stvova javno odrekne. Mladi Spinoza to odbija, te ga vijeće staraca proklinje najtežom anatemom i izopštava iz jevrejske zajednice 1656. godine.
Spinoza napušta Amsterdam 1666. godine i prebiva u Rijnsburgu, Vorburgu i Hagu. Najteže mu pada odvajanje od starije sestre Rebeke, koja mu je u najranijim danima usadila lјubav ka učenju. Sestri Rebeki prepušta čitavo očevo nasledstvo i za sebe ostavlјa samo jedan krevet i trpezu. Proganjan i ponižavan kao „princ bezbožnik“, „otpadnik“ i „inkarnacija satane“ čija dela „zaslužuju da budu bačena u tamu pakla“, Spinoza odbija da napusti svoj teorijski stav. On odbija poziv za profesora na filozofskoj katedri u Hajdelbergu 1673. godine, da bi se izdržavao napornim radom brušenja optičkih stakala i osigurao tako sebi intelektualnu i moralnu nezavisnost. Nјegovo poznavanje optike ga je navelo na značajan doprinos nauci XVII vijeka.
Proveo je cijeli svoj život u Holandiji. Umire u 45. godini života od tuberkuloze. Za vreme života su mu objavlјena samo 2 spisa: „Principi filozofije Rene Dekarta“, u kojem izlaže sopstvenu interpretaciju učenje Dekarta, i „Teološko-politički traktat“, koji je zbog oštre kritike i slobodoumnih teza štampao anonimno. Nјegovo kapitalno delo „Etika geometrijskim redom izložena“ je objavlјeno posthumno.