Elizabet fon Arnim (1866–1941) rođena je u Australiji kao Meri Anet Bošam. Odrasla je u Engleskoj, gde je studirala na londonskom Kraljevskom muzičkom koledžu, a potom se 1891. udala za grofa Fon Arnima-Šlagentina, pruskog aristokratu, koga je upoznala na proputovanju Italijom sa svojim ocem. Živeli su na njegovom porodičnom imanju u Pomeraniji i imali petoro dece, čiji su tutori bili književne veličine poput E. M. Forstera i Hjua Volpola. U jednom trenutku, g. Fon Arnim završio je u zatvoru zbog neizmirenih dugova. Godine 1908. Elizabet se vraća u Englesku, gde dve godine kasnije, ubrzo posle smrti svog muža, započinje romantičnu vezu sa H. G. Velsom. Veza se raspala kada je čuvena spisateljica Rebeka Vest zatrudnela s Velsom.
Posle izvesnog vremena, 1916. godine, udaće se po drugi put, i to za grofa Džona Rasela, rođenog brata Bertranda Rasela. Nije joj smetalo to što je Džon 15 godina ranije bio osuđen za bigamiju koju je počinila njegova tadašnja žena (!?). Iako nisu zvanično okončali brak, rastali su se uz dosta zle krvi 1919. Posle toga autorka se seli u SAD, gde započinje romansu s trideset godina mlađim A. Rivsom, koji će po okončanju njihove veze, nekoliko godina kasnije svoju ćerku jedinicu iz braka sa drugom ženom nazvati Elizabet, u njenu čast.
Neka od njenih najpoznatijih i najpopularnijih dela smatraju se delimično autobiografskim: Elizabet i njen nemački vrt (Elizabeth and Her German Garden, 1898), Usamljeničko leto (The Solitary Summer, 1899), Dobročiniteljka (Benefactoress, 1902), Vera (1921), Ljubav (Love, 1928). Napisala je više od dvadeset romana.