Renesansna lepotica nesvakidašnjih talenata, odana kći manipulativnog pape Aleksandra VI, sestra koja je nadživela četvoricu braće, žena koja je udajom stekla titule grofice od Pezara, vojvotkinje od Bišeljea i vojvotkinje od Ferare, u istoriji je, a još više u književnosti, ostala upamćena kao beskrupulozna trovačica, dželat neopreznih koji bi joj se našli na putu.
Ovo delo prikazuje nam jednu sasvim drugačiju Lukreciju Bordžiju – strastvenu ženu koja se nesigurno kreće kroz političke spletke i nezajažljive ambicije svog oca i brata. Dočarava nam Lukrecijinu prividnu moć; dok je nakratko odlučivala o pitanjima papske ili ferarske države, nije imala vlast nad sopstvenim životom. Posle kratkotrajne sreće bračne ljubavi, bila je primorana da sahrani muža i napusti decu. Nad njom su kao nad robinjom licitirali, potcenjivali je i klevetali, no ona je u svemu tome sačuvala plemenitost duha, koja ju je učinila muzom nekih od najvećih pesnika renesanse.
Ako je teza o nepristrasnosti istorije mit, kao što tvrdi autorka, onda je ova knjiga zaista uspeo pokušaj razbijanja tog mita, ujedno i mita o jednoj od najoklevetanijih žena u istoriji čovečanstva.
Dobitnik italijanskih književnih nagrada Viareggio i Galante, nakon prvog objavljivanja 1953. godine, ova slavna biografija je, prema rečima autorke, „večna priča žene, koja se koleba između pristanka i pobune“.
Prevod sa italijanskog: Gordana Subotić