Nadja je prvi je i verovatno najbitniji nadrealistički roman, knjiga koja je definisala ceo jedan artistički i filozofski pokret, nakon kojeg umetnost više nikad nije bila ista. Radnja ove knjige zapravo je niz ispovesti naratora o svom odnosu sa devojkom iz Pariza, a to je priča o opsesivnosti jednog prisustva koje progoni njegov život. Narativ iz prvog lica je upotpunjen sa 44 fotografije koje su integralni deo ovog dela, one prikazuju lokacije, predmete i osobe koje dolaze u dodir sa naratorom i ostavljaju jak pečat u njegovoj svesti – pečat vremena u kojem Nadja ponekad postoji, ponekad ne, ali metafizički nikada ne odlazi od njega. Nadja iz ove knjige je devojka, ali, kao što je Bertrand Rasel definisao elektricitet kao „ne toliko stvar već kao način na koji se stvari događaju“, Nadja nije toliko osoba, koliko je način na koji se ljudi ponašaju. Nju su opisivali kao mentalno stanje, fantazmagoriju, ideju, pa se u pitanje dovodi i sama njena egzistencija u fizičkoj ravni. Pa ipak, bez Nadje kao da ovaj roman ne bi imao svoju formu i svoju konstrukciju.
Manifest nadrealizma je opštepoznati Bretonov tekst koji iznosi ciljeve, značenje i političke pozicije nadrealističkog pokreta i predstavlja u određenom smislu jedinstvo, pa i objašnjenje, romana Nadja, uz koje se toman čita potpunije, celovitije i dublje.